Takie ustawienie szczebelków pozwala grać ewentualną końcówkę 3BA z ręki otwierającego (mało informacyjnej).

Trzecioręczne otwarcie 1P – uogólnione Drury

Nim przejdziemy do szczegółów popatrzmy na takie rozdanie:

E jest w kropce, jeśli otwarcie jest podlimitowe, powinien zgłosić asekuracyjnie tylko 3C .
No tak, ale 3C należy zgłosić także ze słabszą kartą, by nie zaprzepaścić końcówki, gdy partner ma rękę nadwyżkową, np.:

Jak uniknąć tych zgadywanek?

- Po otwarciu 1P stosujmy uogólnione Drury.

2T = uogólnione Drury, dwuznaczne:

1. fit pikowy i siła ok. 10 PC.
2. dokładnie 4 kiery i siła ok. 10 PC

Po 2T Drury, otwierający licytuje:
2C = otwarcie podlimitowe z czterema kierami, NF;
2P = otwarcie podlimitowe bez czterech kierów, NF;
2K =  sztuczne, prosi odpowiadającego o opisanie jego karty;
inne = naturalne, forsują do dogranej (w praktyce będą niemal nie używane).

2C = dokładnie cztery kiery, bez fitu pikowego, ok. 10 PC;
2P = zejście na kolor uzgodniony; trzy atuty i ręka minimalna lub cztery atuty i ręka minimalna bez singla.
        Odzywka ta nie forsuje. Jeśli odpowiadający podejmie jednak próbę jej zagrania końcówki, wolno też zatrzymać się w 3BA.
Wyższe odpowiedzi, z rękami z co najmniej lekką nadwyżką, przesądzają końcówkę:
2BA = trzy atuty, singleton boczny (relay 3T pyta o jego kolor).
         Mnemotechnika: analogia do sekwencji: pas-pas-1P-pas-2BA (fit 4-kartowy z dowolnym singlem)
3T = cztery atuty bez singla (ręka przesadzająca grę kolorową).
3K = trzy atuty i brak singla,  można zagrać także 3BA.

Przykład 1:

W ma na tyle dobrą kartę, że może sobie wyobrazić szlemika przy wielu rękach partnera. 
Na 2K E odpowiada 2P, sprzedając dokładnie trzy kiery i bocznego singletona. 2BA pyta o jego kolor. 
Singiel trefl partnera to dla W doskonała wiadomość. Kontynuuje Blackwoodem, a dowiedziawszy się o dwóch wartościach zapowiada szlemika. 

Podstawową słabością tej konwencji jest fakt, że informuje ona o singlu również obrońców, naprowadzając ich na wist atutowy. 
Jako że w dziadku pojawią się tylko trzy atuty, singleton nie jest aż tak cenny, jak w przypadku fitu czterokartowego. 
Dlatego też przy niezbyt ładnej karcie można singla ukryć. W tym przypadku E miał damę karo, co czyni szlemika praktycznie wykładanym.

Przykład 2

W dokonuje rozpoznania, ale stwierdziwszy u partnera trzy (przypuszczalnie) atuty i minimum, zadowala się przyzwoitą częściówką. 
Dograna wydaje się odległa.

ZAUWAŻMY, że gdyby E odpowiedział 3T – góra z trzykartowym fitem – W zgłosiłby 3BA, proponując końcówkę bezatutową.

Przykład 3

W otwiera na trzeciej ręce i słyszy od partnera Drury. Stać go niemal na zapowiedzenie końcówki, ale postanawia dowiedzieć się czegoś więcej o karcie E. 
Ten odpowiada 2C , wskazując dół z trzema bądź, co zdarza się rzadziej, czterema atutami.
W mógłby już na tym poprzestać, ale zdobywa się na jeszcze jedną próbę, za pomocą odzywki 3K.
Ze swoimi marnymi wartościami atutowymi i karowymi E licytuje negatywne 3C, i tak wcale niełatwe do realizacji. 
Ponieważ jednak w przypadku lepszego dopasowania rąk partnerów 4C byłoby dobrym kontraktem, licytację W należy uznać za uzasadnioną.

Przykład 4

2C = ok. 10 PC z dokładnie czterema kierami. 
4T = splinter. 
6C = trudno o lepszą kartę.