Przyznaję, że ręka, z którą w tej sytuacji wychodziłby szlemik, trafia się otwierającemu stosunkowo
rzadko, załóżmy jednak, że po naszej odpowiedzi 1BA daje on rebid 2Ş (z inną kartą, rzecz jasna).
Z uwagi na ryzyko misfitu, dalsza licytacja wiąże się z pewnym ryzykiem. Nawet jeśli zdecydujemy się
na 3¨, czy sądzicie, że partner wyobrazi sobie u nas rękę, którą przedstawiłem, czy raczej coś
w rodzaju:

-- D 8 4 W 10 9 8 6 3 2 K W 4

Gdyby zalicytowanie 2¨, a następnie 3¨ miało charakter inwitu,
partner z radością zapowiedziałby 3BA z:

A W 7 6 4 2 K 6 3 D 7 A 8

Zanim przejdziemy do kolejnego zagadnienia, warto sobie uświadomić, jakie konsekwencje może mieć
interwencja przeciwników. Przypuśćmy, że po naszej odpowiedzi przeciwnik skacze na 3©.
Czy wolelibyście, aby tą odpowiedzią było 1BA, czy 2¨? Oto przykładowa karta otwierającego:

A K 8 7 2 8 D 7 3 2 A W 3

Po odpowiedzi 1BA wejście 3© mogłoby skutecznie wyłączyć z licytacji i partnera, i nas;
po 2¨ znajdujemy się w o wiele lepszej sytuacji.

Do rangi poważnego problemu urasta też uzgodnienie koloru kierowego. Załóżmy, że po otwarciu
partnera 1Ş mamy:

7 K D 9 8 6 W 8 6 A W 9 5

Przy dowolnej niemal karcie partnera z fitem, choćby minimalnej, końcówka powinna być dobrym
kontraktem. Jeżeli jednak odpowiemy 1BA (oczywiście forsujące), a partner powtórzy piki,
nie będziemy sobie mogli pozwolić na zgłoszenie kierów na wysokości trzech i będziemy zmuszeni
zadowolić się odzywką 2BA.
Nawet jeśli rebid nastąpi w kolor młodszy, jesteśmy za silni na 2©, a nasze kiery są za słabe na 3©.
Ponownie zatem zapowiemy 2BA, gubiąc łatwą końcówkę, gdy partner (W) ma:

A D 8 5 4 A 7 3 5 2 K 10 3

W    E

7 K D 9 8 6 W 8 6 A W 9 5

lub

A W 6 5 2 W 7 2 A K 10 8 6

W    E

7 K D 9 8 6 W 8 6 A W 9 5

Jakkolwiek w przykładach użyłem rąk dobrze sfitowanych, końcówka miałaby szanse
nawet przy gorzej dopasowanych kartach.
Jeżeli otwierający ma minimum z jednym lub dwoma kierami, nie chcemy grać końcówki.
Czy więc nie miałoby większego sensu odpowiadanie 2©, z zamiarem dania nieforsującego rebidu 2BA
w następnym okrążeniu? Tak właśnie – tj.

W	E
1Ş	2©
2Ş	2BA

licytowałbym z:

7 K D 9 8 6 W 8 A W 9 5 4

Przyznaję, że 2BA nie jest odzywką zanadto opisową, ale prawdopodobnie tak czy inaczej zaszlibyśmy
tak wysoko. A przecież, w porównaniu z odpowiedzią 1BA, stwarzamy sobie dodatkową szansę uzgodnienia kierów.
Dzięki możliwości odpowiadania two-over-one z rękami inwitującymi, otwierający ma lepsze podstawy
do podejmowania dalszych decyzji w licytacji, niż w systemie, w którym odpowiadający do znudzenia
powtarza bez atu.
Zakładam, że forsującym 1BA należy odpowiadać bez koloru pięciokartowego, nawet w sile
wystarczającej na końcówkę. Stąd też, kiedy odpowiadamy kolorem, partner doceni wartość fitu
trzykartowego.
Przydzielmy sobie następującą kartę:

7 K D W 7 6 W 8 A W 8 7 5

Po otwarciu partnera 1Ş każdy odpowiedziałby 2©, niezależnie od stosowanego systemu.
Spodziewamy się osiągnąć dograną i nie napotkać poważniejszych kłopotów w jej realizacji.
Przypuśćmy jednak, że licytacja potoczy się tak:

W	E
1Ş	2©
2Ş	3§
3Ş	?

Trzeba masochisty, by licytować dalej. Partner nie zdobył się nawet na opóźnioną preferencję kierów,
nie ma też zatrzymania karo lub jego ręka wyjątkowo nie nadaje się do grania bez atu.
Z solidniejszymi pikami skoczyłby oczywiście na 4Ş po 3§. Z:

K D W 9 8 5 2 8 K 7 K W 6

należy zapowiedzieć 4Ş, nawet gdyby 3Ş forsowało, albowiem partner może mieć szlemikową kartę
z jedną lub dwoma blotkami pik, z którą potrzebuje dodatkowej zachęty, by kontynuować licytację.
Wyobraźmy sobie z kolei taką rękę:

3 A D 5 4 A D 7 6 2 10 7 2

Nie dorównuje ona ostatnio omawianej karcie odpowiadającego (tej z kierami), niemniej większość
graczy zalicytowałaby 2¨ po otwarciu 1Ş. Partner podnosi do 3¨, a my zgłaszamy 3©,
licząc na usłyszenie 3BA. Niestety, partner licytuje 4¨. Co teraz?
Należy spasować. Mamy dwie lub trzy szybkie przegrywające w treflach i żadnej pewności wzięcia
wszystkich pozostałych lew.  Partner posiada zapewne coś w rodzaju:

A K W 6 2 K 7 10 8 5 4 D 8

Z kartą:

A K W 6 2 K 7 K 8 5 4 D 8

zalicytowałby 5¨, a z:

A K W 6 2 K 7 6 W 8 5 4 8

4§, bowiem w razie posiadania przez nas silnej ręki, do zapowiedzenia 6¨ niezbędna by nam była informacja o zatrzymaniu treflowym. Bez fitu w kolorze starszym i bez możliwości zalicytowania 3BA, nawet 26 PC nie gwarantuje wygrania końcówki. Wielu skądinąd zaprzysięgłych zwolenników forsującego do dogranej two-over-one traktuje cztery w kolor młodszy jak „końcówkę” i pozwala licytacji wygasnąć na tej wysokości.

A jakie są zalety tego (2/1) stylu?
Podstawowa polega na tym, że można wcześnie pokazać uzupełnienie, bez obawy, że licytacja zakończy się przedwcześnie. W standardowej licytacji, sekwencja:

W	E
1Ş	2©
2Ş	3§
3©	3Ş

może wskazywać zarówno:

K D 6 A W 5 4 2 D 5 A W 7

czyli rękę zbyt silną na bezpośrednie podniesienie do 4Ş, jak i:

D 6 A W 5 4 2 7 5 A D 5 4

gdzie żadna inna końcówka nie wydaje się lepsza, zważywszy, że otwierający ma zapewne tylko
drugą figurę w kierach. Grając forsującym do dogranej two-over-one wiemy zaś, że jest to druga
z wymienionych rąk, jako że z dobrym fitem pikowym partner odpowiadający podniósłby
w poprzednim okrążeniu.
   Ponadto, sekwencja:

W	E
1Ş	2§
2©	3¨

w pełni naturalnie pokazuje kara, nie ma bowiem potrzeby konwencyjnego licytowania
czwartego koloru z dwoma albo trzema blotkami karo.
   Dzięki temu, że licytacja:

W	E
1Ş	2¨
2©	2BA

forsuje, otwierający z dwoma małymi treflami może zgłosić co innego, niż 3BA, by ostrzec,
że potrzebne będzie w tym kolorze podwójne zatrzymanie. Co więcej, z:

8 4 A 4 A 4 K D W 8 7 4 2

po początkowej sekwencji 1Ş–2§–2©, odpowiadający może zgłosić 3§, zamiast tajemniczego 3¨ (być może od razu powinien był zalicytować 3§).
Tyle z artykułu M.Milesa.

Kontynuując powyższe rozważania dodam, że nie ratuje sytuacji popularne w two-over-one
rozwiązanie, nakazujące licytować ręce inwitujące skokiem na poziom trzech, tj. 1©Š/Ş– 3§/¨/© (dobry sześciokart, ok. 11 PC).
Przypuśćmy, że mamy taką kartę:

8 A W 9 4 10 4 K D 10 8 7 4

Partner otworzył 1Ş. Jeśli zgłosimy 3§, to zgubimy kiery. Np. przy ręce partnera:

A W 9 7 4 K 10 8 6 A 5 2 2

W    E

8 A W 9 4 10 4 K D 10 8 7 4

będziemy grać 3§, zamiast 4©.
Jeśli zaś zdecydujemy się na 1BA, to np. po rebidzie 2 nasze 3§ gubi informacje o sile – partner będzie się spodziewał słabszej karty, gdyż nie skoczyliśmy na 3§ w pierwszym okrążeniu licytacji.
   Już dwukrotnie (raz na ME) byłem świadkiem, gdy po otwarciu 1Ş, odpowiadający z układem 6-5
w kolorach młodszych, typu:

8 10 4 A W 9 8 6 4 K D 7 4 2

a)     b)

4 10 4 A W 9 8 4 K D 8 7 4 2

licytował 3 w kolor sześciokartu, gubiąc możliwość uzgodnienia drugiego koloru młodszego.
Tymczasem licytując klasyczne 2¨ z ręką (a), może nas spotkać radosna wiadomość w postaci nadwyżkowego rebidu 3§. Zaś po odpowiedzi 2§ z ręką (b) może nas uradować rebid partnera 2¨.
I jeszcze jedno, przeznaczając skoki 3§/¨/© na ręce inwitujące na sześciokarcie, nie możemy stosować podniesień Bergena. A z poprzedniego rozdziału już wiecie, że podniesienia Bergena zostały wprowadzone do systemu WJ-XXI. Mam nadzieje, że zaprezentowane tam przykłady licytacji przekonały Was, do tej koncepcji licytacji rąk opartych o fit. Podniesienia Bergena wprowadziłem także
z innego równie ważnego powodu; bowiem z ich pomocą pozbyliśmy się z odpowiedzi two-ower-one rąk z fitem nie gwarantujących bilansu na końcówkę.  Wniosek negatywny: uzgodnienie koloru otwarcia poprzedzone two-over-one jest forsujące, np:

W	E
1Ş	2§
2Ş	3Ş

W ten sposób zachowamy komfort licytacji szlemowej.

W kolejnym temacie podeprę się zdaniem innego eksperta, zaczerpniętym z  opisu systemu „Two-over-one”:
Mike Lawrence: forsujące 1BA, będące częścią systemów two-over-one, nie jest bynajmniej dobra konwencją, stosuje się je wyłącznie dla zachowania spójności tej grupy systemów.
W pełni popieram tę opinie. Forsujące 1BA burzy naturalność systemu.
Przykład: mamy rękę:

9 8 3 5 K D 6 A 9 7 5 4 2

Partner otworzył 1©, my 1BA, a partner 2§? Co dalej?
Jeśli nasze 1BA było klasyczne (6-9 PC) i naturalny też był rebid 2§, to nasza karta nabrała niezwykłej mocy. Zakładamy różowe okulary i widzimy:

5 A W 7 6 4 A 8 7 K 10 8 3

W    E

9 8 3 5 K D 6 A 9 7 5 4 2

.

W	E
1©	1BA
2§	3¨
4¨	4©
6§	pas

3¨ - niezwykła sekwencja - wskazuje niezwykłą kartę (superfit i wartości karowe).
Klasyczna sekwencja dla systemu naturalnego. Dalej cue-bidy. Piękny szlemik na 21 miltonach.

Ale jeśli gramy forsującym 1BA, to partner na swe 2§ może mieć w skrajnym przypadku taką kartę:

A K 10 2 A W 9 6 4 8 5 W 6

W    E

9 8 3 5 K D 6 A 9 7 5 4 2

Z którą, chcielibyśmy zakończyć licytację natychmiast.

Drugi, niezwykle budujący przykład licytacji naturalnej:

A D W 6 4 A 10 8 5 7 A 8 3

W    E

K K W 7 6 3 2 10 8 6 5 4 2

.

W	E
1Ş	1BA
2©	3Ş
6©	pas

Oczywiście, 3Ş nie może być uzgodnieniem pików, gdyż odpowiedź 1BA fit pikowy wykluczyła.
Jest to niezwykła sekwencja ( patrz "Niezwykłe sekwencje") – obiecuje znakomity fit kierowy
i cue-bid honorowy w kolorze otwarcia. Ale jeśli gramy forsującym 1BA, to 3Ş oznaczałoby
inwitującą rękę (ok. 11 PC) z trzema pikami w składzie BA. Więc E zgłosiłby z powyższą kartą 4©
i na tym by się zakończyło.
   Czy to znaczy, że powinniśmy zachować naturalną, nie forsującą odpowiedź 1BA? – Otóż istnieje jeszcze trzecia droga – 1BA półforsujące.

W	E
1©/Ş	1BA(6-11PC)

Półforsujące 1BA jest pomysłem (z przed kilkanastu lat) naszego mistrza olimpijskiego Piotra Gawrysia. Gdy teraz przeglądałem karty konwencyjne czołowych par Europy i Świata, okazało się, że wiele z nich korzysta z tego wynalazku. Także sporo polskich par gra półforsującym 1BA. Ja także tak licytowałem
i lansowałem tę koncepcję licytacji przez lata. W związku z tym mam pewne przemyślenia wynikające
nie tylko z teorii ale także z praktyki.
Po pierwsze
   Otwierający mając siłę 14 PC i układ 5-3-3-2 nie powinien podtrzymywać licytacji na okoliczność spotkania u partnera 11 PC (14 +11 daje bilans na 3BA), tj. głosić 2§/¨ z trzech kart.  Ma po prostu pasować. Proszę zauważyć, że na nasze ewentualne nieszczęście (nie dograną końcówkę) muszą złożyć się aż trzy zdarzenia: 14 PC u otwierającego, 11 PC u odpowiadającego i 3BA ma wychodzić.
A to, że 3BA na 25 miltonach często jest nie do wygrania, wiemy wszyscy. Potwierdza to chociażby rozdanie, które niedawno grałem w Internecie.

	A D W 8 2 A 7 4 D 7 W 8 3
7 6  D 10 6 2  W 9 8 3 ?  A 9 2	N W    E S	K 10 9 3 K 8 3 10 6 2 D 7 6
	5 4 W 9 5 A K 5 4 K 10 5 4

Grałem z przypadkowym Kanadyjczykiem (N) preferującym tak modne tam two-over-one.
On - 1Ş, ja - forsujące 1BA, dalej: 2§-2BA-3BA. Atak kierowy. Za trzecim razem wziąłem asem.
Jak to grać? – Ja, wywaliłem się bez dwóch!
Po drugie
Z siłą 15(16) PC w układzie 5332 ze starszą piątką preferujmy otwarcie 1BA. Unikniemy wtedy kłopotów w sekwencjach:

W	E
1©/Ş	1Ş/1BA(6-11PC)
2BA

2BA otwierającego jest inwitem do siły półpozytywnej (6-9 PC) u E. Taki inwit E ma przyjąć
już z dziewięcioma, a nawet z ładnymi ośmioma miltonami. Tak więc, na 2BA otwierający powinien
posiadać ok. 17 PC. Wniosek: z siłą 15 (16) PC otwierajmy 1BA, także z pięciokartem starszym.
Oczywiście, są ręce z którymi otwarcie 1BA wygląda bardzo nieestetycznie, np:

A K D 8 3 8 7 A D 6 9 7 5

Zlokalizowane w dwóch kolorach figury wyraźnie namawiają do gry kolorowej. Otwórzmy więc 1Ş
i po rebidzie 1BA licytujmy 2¨ – tu wyjątkowo z trójki. To nic, że partner będzie spodziewał się u nas czterech kar, w końcu w zamian mamy nadwyżkę w sile. Takie małe kłamstewka są w brydżu niekiedy konieczne, a ci co potrafią je czynić we właściwym czasie należą do najlepszych graczy.
Podsumowanie:
    Stosując półforsujące 1BA z uwzględnieniem dwóch przedstawionych powyżej rad, zachowamy naturalny styl licytacji – rebidy otwierającego z 4+ kart, a także będziemy mogli stosować niemal zawsze forsujące do końcówki two-over-one, o czym będzie mowa w następnym odcinku.