Komentarz Piotra Tuszyńskiego:
1¨ – Nie lubię otwierać bez dobrych kolorów i do tego bez 12 PC, zauważmy jednak, że z tą kartą mamy dobry rebid po każdej odpowiedzi partnera, a układ 6-4 rekompensuje nam inne niedostatki. (…) Dalej: Po 3Ş oznaczających brak stopera kierowego W nie miał problemu z zalicytowaniem prawidłowej końcówki. (…)
    To prawda, że otwarcie jest graniczne, ale już przeniesienie ©W do pików sprawi, że będzie ono
jak najbardziej poprawne. Przejdźmy więc nad tym otwarciem do porządku dziennego.
Natomiast zdecydowanie chcę się sprzeciwić dalszemu komentarzowi Piotrka:
… W nie miał problemu z zalicytowaniem prawidłowej końcówki. Chodzi o końcówkę – 5¨.
Przecież E mógł mieć taką np. rękę (statystycznie zdecydowanie bardziej prawdopodobną):

10 3 2 D 4 A D W K D W 9 5

W    E

K W 6 5 W 6 K 7 6 4 3 A 4

z którą kontrakt 5¨ jest bez szans realizacji, a i 4¨ zdarzy się nam przegrać.

Przyjęło się, iż przy w miarę zrównoważonych układach, na końcówkę potrzeba 25-26 PC.
Ale chodzi tu o końcówki najczęściej grane, tj. 3BA i 4 w starszy. Natomiast końcówka w kolor młodszy wymaga aż 11-tu lew, a więc większej siły. Dlatego, przez forsing do końcówki należy rozumieć forsing do 3BA (tylko 9 lew) lub 4©Š/Ş (10 lew), natomiast przy uzgodnionym kolorze młodszym możemy się zatrzymać w częściówce 4 w młodszy – dotyczy to zwykle sytuacji, w której stwierdzimy brak stopera
w jednym z kolorów.
Nie wiem, dlaczego część polskich brydżystów uważa określenie forsing do końcówki jako bezwzględny nakaz jej licytowania, także, gdy dotyczy to 5§/¨. Pytam: Dlaczego w powyższym rozdaniu, posiadając 27 PC, mielibyśmy dobrowolnie oddać zapis przeciwnikom, gdy oni mają miltonów tylko 13?
Przyznacie, że to nie ma nic wspólnego z dobrym brydżem.
Powróćmy do naszego rozdania z Pojedynku licytacyjnego:

10 3 2 D 4 A D W K D W 9 5

W    E

K 7 6 5 W K 7 6 4 3 2 A 4

Prawidłowa licytacja:

W	E
-	1¨
2§	2¨
3¨*	3Ş
4¨	?

* forsuje
4¨ jest decyzją do modelowej, w kontekście dotychczasowej licytacji, ręki E.
Modelowo E posiada 2-3 kiery, a nie singletona. To E mając przed oczami swą kartę widzi, że jego ręka w sposób pozytywny odbiega od modelu. Partner spodziewał się oddania dwóch kierów - my mamy singla, partner spodziewał się pięciu kar - my mamy ich sześć. Dlatego E licytuje 5¨.
Proszę zauważyć jak siła karty E zmienia się w trakcie licytacji. Otwarcie 1¨ z tak chudym kolorem budzi w nas niechęć. Przecież, jeśli spotkamy u partnera singletona karo, nasz longer może okazać się zupełnie nieużytecznym. Sytuacja zmieniła się diametralnie, gdy partner uzgodnił kara. Teraz nasz kolor stał się potężnym źródłem lew.

 Jeszcze jedno, singleton kier przy grze w kara nie daje dodatkowej lewy przebitkowej, mimo tego stanowi szczególną wartość.
Zmieńmy jeszcze nieco rękę E:

10 3 2 D 4 A D W K D W 9 5

W    E

A 7 6 5 2 K 7 6 4 3 2 A 4

E ma nadal 11 miltonów, a wychodzi szlemik. Wreszcie z taką ręką:

10 3 2 D 4 A D W K D W 9 5

W    E

K 7 6 5 -- K 7 6 4 3 2 A 4 3

wygramy szlema treflowego.
I tak, przy identycznej miltonowo sile karty, w zależności od liczby kierów u E, liczba lew na kontrakt kolorowy oscyluje od 9,5 do 13!
   Powtarzam, i będę to robił do znudzenia:
Sukcesy w licytacji w minimalnym stopniu zależą od liczby stosowanych konwencji,
a zdecydowanie – od umiejętności plastycznego bilansowania rąk.